แผนที่คลองน้ำไหล ทางอากาศทำบุญสุนตาน

ฮีตฮอยเดิม

ม่านหมอกฟ้า
กำแพงเพชร คือจังหวัดหนึ่งของภาคเหนือตอนล่าง เดิมชื่อ"ชากังราว"เป็นเมืองหน้าด่านของอาณาจักรสุโขทัย เป็นจังหวัดที่มีอู่ข้าวอู่น้ำอุดมสมบูรณ์ คลองน้ำไหล คือชื่อหมู่บ้านหนึ่ง อยู่ในเขต อำเภอคลองลานเดิมขึ้นกับอำเภอเมือง มีเขตติดต่อกันกับ แม่วงศ์ แม่พืช ดินแดนแห่งนี้มีชุมชนล้านนามาตั้งรกรากถิ่นฐานอยู่เมื่อประมาณห้าสิบปีมาแล้ว โดยส่วนใหญ่มาจากภาคเหนือ จังหวัดลำปาง ชาวบ้านส่วนใหญ่มาจากบ้านแม่ไท อำเภอแม่ทะ เดิมทีพื้นที่แห่งนี้มีไม้ป่าดงหนา ป่าคาดงดิบไม่เห็นฟ้าตะวัน เพราะพื้นที่เต็มไปด้วยแมกไม้นาๆชนิด
พ่อผมคือคนหนึ่งที่เป็นคนคนแรกๆที่มาจับจองที่ๆแห่งนี้ สมัยก่อนเขาบอกว่าเสือสางในที่แห่งนี้น่ากลัวนัก มีทั้งช้างป่า พังพลายแทบทุกที่ เพราะห่างจากตัวเมืองเกือบสี่สิบกิโล พื้นที่แห่งนี้จึงเต็มไปด้วย สัตว์หลากหลายชนิด การเดินทางมาที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอาศัยล้อเกวียนเข้ามา เพราะไม่มีรถเข้าถึง ใครเจ็บไข้ได้ป่วยล่ะก็รักษากันแบบตามมีตามเกิด บางคนก็ยังไม่ทันเห็นขื่อเห็นแปก็ล้มตายไปก็มี.


นามปากกาท่านหนึ่ง " น้อยอิทนนท์" เคยกล่าวไว้ในนิยายที่ท่านเขียนรื่อง "ล่องไพร"ก็ไม่ต้องอธิบายว่าสัตว์ในเขตนี้มากหรือน้อย ท่านเป็นชาวกำแพงเพชร มีนามปากาหลายชื่อ แต่ชื่อจริงนั้น ท่านมีชื่อว่า มาลัย ชูพินิจ ได้จินตนาการเล่าเรื่องนวนิยายเกี่ยวกับป่าดงดิบแห่งนี้ น่าสพรึงกลัวยิ่งนัก โดยก่อนหน้านี้พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยต้นยางขนาดใหญ่หลายร้อยต้น
ชุมชนแรกที่มาอาศัยอยู่ในเขตแห่งนี้ คือปะกะยอ หรือชาวกระเหรี่ยงนั่นเอง โดยมีชาวบ้านในพื้นที่เข้ามาเผาน้ำมันยางต้นยางนั้นติดไฟง่ายมากเพราะมียางที่เป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ผมไม่ทราบว่าเขาเอากันอย่างไร แต่เท่าที่เห็นตรงโคนต้นจะมีแอ่งเป็นโพรงพอที่จะเข้าใจว่า แอ่งที่ว่านั้นเขาตักเอาน้ำมัน ปัจจุบันไม่มีให้เห็นแล้ว นอกจากนั้นเสือสิงห์กระทิงป่า ก็ไม่มีให้เห็นเช่นกันดูได้จากรูปที่เห็นนี้เมื่อตอนที่ผมยังเด็กท้องทุ่งแห่งนี้เต็มไปด้วยต้นยาง อย่างหนาตา..แต่ตอนนี้ไม่เหลือให้เห็นแล้วครับ.


ชุมชนล้านนา มีวัดเป็นสถานที่ยึดเหนี่ยวทางด้านจิตใจ โดยทุกวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาก็จะมีภาพให้เห็นอย่างนีเสมอ รูปนี้คืองานตักบาตรเทโว ตักบาตรข้าวสารอาหารแห้ง หรือแม้แต่งานประจำปีที่วัดกำหนดก็จะมีชาวบ้านมาร่วมกันทำนุบำรุงพระศาสนาสืบไป
ปี๋ใหม่เมือง สรงกรานต์ทุกๆปีจะมีการรดน้ำดำหัวคนเฒ่าคนแก่ บรรดาป่ออุ้ยแม่อุ้ยต่างมารวมตัวกันที่ศาลาชุมชนเพื่อให้ผู้ที่เคารพนับถือ ได้มีการรดน้ำขอพรจากผู้ใหญ่ ดำหัวพ่อแม่ถือว่าเป็นศิริมงคลอย่างยิ่งที่ได้รับพรจากคนแก่คนเฒ่า ในช่วงเทศกาลสรงกรานต์ นับว่าว่ามีความสำคัญอย่างยิ่งโดยเพฉพาะวันที่ ๑๕ เมษายน พญาวันก็คือวันนั้นเอง เป็นวันที่มงคลที่สุด

นับได้ว่าวันนั้นจะเป็นวันรวมญาติวันหนึ่ง ที่มารดน้ำดำหัวป่ออุ้ยแม่อุ้ย ทุกคนมาด้วยความเคารพนับถือ และร่วมรับพรจากผู้ใหญ่

เอื้องเผิ้ง ดอกยามได นั่นหมายถึงสรงกรานต์ปี๋ใหม่ ได้มาถึงแล้ว ความงามของเอื้องผึ้งมันสื่อถึงความเป็นล้านนามาก รวมไปถึงเอื้องคำที่มีีเหลืองสดไม่แพ้กัน แต่ว่าดีคนละอย่าง